کد مطلب:35538 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122
بر خواهش نفس خود غلبه یابد و آرزوهایش را دروغ پندارد. چنین خواهم از پاك پروردگار كه اندرز و حكمت پذیرد به گوش نهد دست در دست صاحب دلان شمارد بزرگ و گرامی خدا صمیمی بود نیز بر خویش و غیر ز خیره كند بهر روز جزا نگردد هواخواه بر نادرست بود هر زمان با هوس در جهاد به دل نیز بندد در آرزو شود مركب بردباری سوار نهد گام هر لحظه در راه راست به دنیا نگردد به غفلت دچار چو باقی و برجاست توش و توان گر اندیشه از ناتوانی بجاست [صفحه 236]
«كابر هواه و كذب مناه»
كه رحمت فرستد بر آن بخت یار
شود رهنما راست رو، راست كوش
ز گمراهی آید برون همچنان
نیندیشد از هیچ غیر از خطا
نبیند كس از دست او غیر خیر
نه عقبی كند بهر دنیا فدا
كه شاد است آن بنده كو راست جست
هوس داده بنیاد انسان به باد
نباشد در این راه بیهوده جو
به پرهیزكاری بود نامدار
در آنجا كه نور هدایت بجاست
به هر لحظه گردد غنیمت شمار
بگیرد همی بازوی ناتوان
چو داند توانای دانا خداست
صفحه 236.